Önce hayal edin!

​

Bisikletin günümüzde her sokakta, her caddede, her mahallede, her evde olduğunu..

Arabanın artık sadece çok uzak mesafelerde kullanıldığını..

İnsanların bisiklet kullanırken karşıdan gelen diğer bisikletliye tanıdık veya tanımadık her kim olursa olsun gülümsemesini, selam vermesini..

Boş vakitlerimizde eş, dost, çoluk çocuk bisiklete doluşup sağa sola gezmeye tozmaya, enerji harcamak, kaliteli vakit geçirmek için pedal çevirdiğimizi..

Yağmurda pedal çevirirken yüzümüze vuran keskin soğuktan ellerimiz o kadar üşümüş ki ofise, eve, işe, kuruma, hastaneye, okula, cafeye girdiğimizde bir heyecanla ısınmak için sıcak bir köşe aradığımızı, ıslak elbiselerimizi değiştirmek için kuytu köşeler aradığımızı, ıslak elbiseleri kurutmak için kalorifer peteği aradığımızı, soba bacalarının kenarlarında duran çamaşırlıklardaki bisiklet elbiselerimizi..

​

Bunlar hayal değil!

​

Bisikletin bir hobi aracı olmadığını, çocukluk yıllarında bir iki sene kullanılıp kömürlük köşelerine atılan bir demir parçası olmadığını, bunların aksine bir ulaşım aracı olduğunu, bir yaşam tarzı olduğunu hayal etmek çokta zor değil.